Mijn rode draad:

Hoe zorg je dat mensen meedoen?

“Mijn hele leven ben ik bezig geweest met de vraag: hoe zorg je dat mensen meedoen? Dat mensen bij de groep blijven? De kortste weg is gewoon om hulp vragen. Omdat ik daar een groot deel van mijn leven heel erg slecht in ben geweest en omdat ik dat nog steeds heel moeilijk vind – om hulp vragen – ben ik inmiddels doorgewinterd in het creëren van betrokkenheid in een groep. Ik heb geleerd hoe je mensen van alle leeftijden zelf regie kunt geven over wat je samen voor elkaar wilt krijgen. Tsja…elk nadeel heeft zo zijn voordeel!

 In 1992 startte ik aan de Lerarenopleiding Maatschappijstudies. In de vaste overtuiging dat de kans dat ik daadwerkelijk voor de klas kwam te staan veel kleiner was dan de kans dat ik ooit een voet op de maan zou zetten. Een paar jaar later zaten 4 leerlingen van het Europacollege achterin mijn klas te kaarten. Ik leerde er om contact te maken met de leerlingen in plaats van te verwachten dat zij contact met mij zouden maken. Toch liep mijn pad anders en ik werkte eerst een aantal jaren met en voor verschillende vrijwilligersorganisaties als trainer en adviseur. De belangrijkste vraag die mij steeds gesteld werd: “Hoe zorgen we dat mensen mee gaan doen?”.

Wat kun je zelf doen?

Vanaf 2006 werkte ik voor Jantje Beton in aandachtswijken. In verschillende projecten werkte ik op scholen en in de openbare ruimte samen met kinderen. Ik hielp hen om te zorgen dat er naar hen geluisterd werd en dat zij invloed hadden op hun leefomgeving. Contact maken met jongeren kon ik al. Nu leerde ik er op te vertrouwen dat kinderen en jongeren heel veel zelf kunnen als je ze een beetje tijd geeft. Ik leerde bovendien dat je je aandacht erbij moet houden als je wilt dat mensen mee gaan doen. Meestal ben je zelf de factor die mensen laat afhaken omdat je in de weg staat.

Intussen richtte ik mijn bedrijf TeamSmederij op, omdat ik nog meer bezig wilde zijn met het trainen van mensen. In de afgelopen jaren begeleidde ik teams, vaak op het punt dat het team een beetje was vastgelopen en weer tot elkaar moest komen. Bovendien ging ik samenwerken met Guido De Valk (De Valk Leadership Company). We trainden directies en managementteams in leiderschap vanuit de kennis uit de neurowetenschappen. De ene dag stond ik met jongeren in Rotterdam-Zuid en de dag erna trainde ik een MT van een multinational. Fantastisch!

Mijn droom delen!

En het was veel. Een partime baan, samenwerken, mijn eigen bedrijf, de ambitie om de perfecte vader te zijn van 4 kinderen en de ideale echtgenoot. Ik wilde meer grip op hoe ik mijn leven inricht. Ik wilde nog meer tijd geven aan wat ik het allerleukste vind (mensen trainen en coachen) en wat ik het allerbelangrijkste vind (eraan bijdragen dat grote en kleine mensen in hun groep kunnen schitteren en zichzelf zijn).

In 2015 besloot ik dat ik mij volledig richt op TeamSmederij (met als bonus meer tijd voor mijn gezin!). Dat besluit was lastig. Ik vond het vreselijk moeilijk om echt te kiezen voor mezelf. Te kiezen voor wat ik belangrijk vind in mijn leven. Natuurlijk maakte ik me zorgen over mijn hypotheek en mijn 4 kinderen die graag willen eten. Toch was dat niet het moeilijkste. Wat me tegenhield was de gedachte dat ik me helemaal mocht richten op iets dat echt van mij is. Op iets dat ik ook goed kan. Een deel van mij vind het nogal uitsloverig om te zeggen waar ik goed in ben… En een ander deel accepteert stap voor stap dat ik inderdaad een lang pad heb afgelegd om iets heel goed te kunnen en dat het tijd wordt om mijn kwaliteit meer ruimte te geven. Om mijn kwaliteit en mijn droom te delen. Elke dag opnieuw!

Wat ik goed kan is mensen de ruimte geven om mee te doen op hun eigen wijze, hun eigen tempo en hun eigen terrein. Dat leer ik graag aan anderen. Wat zou het mooi zijn als op heel veel scholen kinderen die ruimte krijgen en in heel veel teams mensen zich zo mogen laten gelden. Ik doe mee! Doe jij ook mee om dat voor elkaar te krijgen?”